Projekt Poezja Kulturystyczna "Projekt Poezja Kulturystyczna"

OK, te porównania do "Polovirusa". Szczerze, to one są trochę niebezpieczne, jeśli chodzi o tę zabawę gatunkami. Bowiem kicz, którego ta zabawa chętnie bywa częścią, został odpowiednio opisany przez Grzegorza Bryka w jedynej na Magazynie Gitarzysta recenzji z notą 1/10 - pod jego słowami w tym temacie mogę się podpisać obiema rękoma. Zabawa zabawą, ale to wymaga ostrożności. Można mieć wątpliwości wobec Projektu Poezja Kulturystyczna także z uwagi na ilość wykonawców. Po pierwszym rzucie okiem na spis utworów myślałem, że to sami różni artyści będą różne utwory grać. To jednak niezupełnie prawda - całość łączy udział Karola Schwarza (Karol Schwarz All Stars) i Michała Miegonia (Kiev Office), którzy oparli sam koncept o teksty gdańskiego kulturysty Janusza, publikowane na blogu Ciężkie Słowa.

Na szczęście to wszystko działa. Wspomniane łączenie gatunków tłumaczone jest tym, żeby siłka nie kojarzyła się na poziomie otoczki tylko z prostackimi dźwiękami. I rzeczywiście, płyta Projektu jest lekka i fantazyjna. Nie licząc może napiętej "Maszyny" współtworzonej z Klimtem, kompozycje wypadają rytmicznie, barwnie, radośnie: od Mik.Musikowej "Burzy", poprzez afrykański "Tętent Tętna" i prawie post-rockowego "Dawida", po funkową "Rozpiskę" i dronowy, lecz rytmiczny "Zostaw" - to właśnie ta płynność wykonawcza pozwala na przyjemność ze słuchania i czyni wydawnictwo równym. Najlepiej spisali się raperzy Orzech i Joozef z labelu HH50+. Ich występy są szczególnie rozbrajające - starsi w towarzystwie muzycy lecą po słowach może nie do końca lotnie, ale zgrabnie i skocznie, w swojej naturalnej manierze, bez większego silenia się.

Pytanie, czy to się już przyjęło lub przyjmie w siłowniach (ja, jako najchętniej używający bieżni kardiologicznej, nie mam nic przeciw ciągowi dalszemu).

8,3 Projekt Poezja Kulturystyczna "Projekt Poezja Kulturystyczna" [Nasiono 2017,  indietronica / hip-hop / indie rock / crossover]